ПуцІн-Пападанец У ГІтлера - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 4

  А потым і Гарбачоѓ узяѓ і дабіѓ савецкую імперыю. Прычым нельга сказаць, што Міхась Сяргеевіч зрабіѓ гэта знарок. Тады ѓсе былі ахоплены чадам перабудовы. І сам асабіста Уладзімір Пуцін хоць і афіцэр КДБ, але зрабіѓся заѓзятым дэмакратам. І быѓ супраць ГКЧП, і таксама радаваѓся краху КПСС. І стаѓ правай рукой Сабчака. І актыѓна падтрымліваѓ Ельцына. У тым ліку і ѓ кастрычніку 1993 году. Ды крах СССР быѓ, але большая частка народа і асабліва эліты радавалася!

  Або, ва ѓсякім разе, народа не пярэчыѓ, а вось эліта сапраѓды была задаволеная. Асабліва ѓ Сярэдняй Азіі, дзе ѓсе вельмі добра памяталі, як пераследавала КДБ па баваѓнянай справе мясцовых магнатаѓ.

  Карацей кажучы, тады ѓ дзевяноста першым СССР спачыѓ на базэ. І можа, толькі Уладзімір Жырыноѓскі крыху пабурчаѓ, вось так для выгляду. А можа, гуляючы на публіку ці жадаючы вылучыцца.

  Потым было кіраванне Ельцына. Час вялікіх магчымасцяѓ для адных, і нягод, і жудасных праблем для іншых. Сам Ельцын паспрабаваѓ нават не склеіць імперыю СССР, а ѓсяго толькі вярнуць пад кантроль Чачню. І якое лютае гэта выклікала супраціѓленне. У тым ліку і ѓнутры краіны. І нават Выбар Расіі Гайдара выступіѓ супраць. Як зрэшты, і камуністы. Толькі Жырыноѓскі падтрымаѓ гэтую вайну. Але можа менавіта таму ён сабе і падарваѓ рэйтынг і пазбавіѓ сам сябе шанцаѓ стаць новым расейскім царом.

  Жырыноѓскі, вядома ж, быѓ харызматычны лідэр. Але яму не хапала ні смеласці, ні волі. У прыватнасці не трэба было так сабе раз'ядаць пуза, калі значная частка народа галадае. І трымаць дыету і займацца спортам.

  Ну, добра Жырыноѓскі памёр. І кароль пазбавіѓся свайго любімага блазна. Які быѓ такім пацешным і вясёлым. Ён забаѓляѓ і паднімаѓ настрой. Але рэальнага толку і карысці ад яго было мала. Хутчэй нават наадварот, Жырыноѓскі занадта быѓ радыкальным патрыётам, мабыць, нават карыкатурным. І ён нібы высмейваѓ патрыятызм. Ну, тыпу як бравы салдат Швейк - таксама быѓ карыкатурай на патрыёта Аѓстра-Венгрыі.

  І гэта было пацешна, але хутчэй шкодзіла справе. Але ѓсё роѓна, каралю нядобра і сумна без блазна. Вось Дзмітрый Мядзведзеѓ на гэтую ролю відавочна не цягне.

  Уладзімір Пуцін у целе Гітлера цяжка ѓздыхнуѓ. Ён яшчэ не прывык да новага цела, і жыѓ успамінамі аб мінулым. А яно было неадназначным, асабліва ѓ апошнія гады. Зрэшты, вядома Пуцін быѓ кіраѓніком удачлівым. Напрыклад, такі рэдкі падарунак фартуны як тэракт 11 верасня. Гэта ж і сапраѓды вялікі поспех. Замест таго каб самім ваяваць з талібамі, у непатрэбную для ЗША бойню ѓцягнулі амерыканцаѓ.

  Гэта, напрыклад, тое самае калі Гітлер дваццаць гадоѓ ваяваѓ бы з Брытаніяй і янкі, чым нападаць на СССР. І Сталін мог бы сам выбіраць у гэтым выпадку момант, калі стукнуць. А не пападаць пад страшны ѓдар сам.

  Але Гітлер змог Сталіна апярэдзіць. І вось вынік - немцы пад Масквой. А калі б зіма мякчэйшая і сушэйшая, дык, можа, былі б і ѓ самой сталіцы.

  Ды Сталіну тут павезла. Хоць з іншага боку, ну чаму самыя паспяховыя кіраѓнікі, тыя якія так жорсткія? Вось ён Уладзімір Пуцін, вядома ж, не Сталін. Але можа, таму яму і не далася ђкраіна?

  Што можна сказаць пра Гітлера? З аднаго боку ѓ яго былі фенаменальныя поспехі, але з другога і катастрафічныя правалы. Свайго роду фартуна смяялася з Адольфа - дала паверыць у свае сілы. Але потым кінула і падставіла. І столькі было ахвяр і страт з абодвух бакоѓ.

  СССР ад перамогі ѓ гэтай вайне не надта тое выйграѓ. Тэрытарыяльныя набыцці былі невялікія. Мала таго Сталін аддаѓ дарма і без просьбаѓ Польшчы частку Брэсцкай вобласці і Беластоцкі раён. А самі атрымалі не так ужо і шмат. Лепш бы гэтай вайны і не было. Насельніцтва СССР паменшылася да 170 мільёнаѓ. А пры цару-бацюшку Мікалаю Другім яно ѓ 1914 годзе склала ѓжо 180 мільёнаѓ чалавек. Так што цар-бацюхна рускі павялічыѓ, а Сталін парадзіѓ.

  Ды і немцы пры Гітлеры шмат страцілі. Хаця захоп Еѓропы і Польшчы каштаваѓ усяго трыццаці тысяч забітымі. Сталін у вайне з Фінляндыяй страціѓ жа 126 тысяч, што куды больш істотна. Ды вось так атрымалася галіма.

  Добра было патрапіць у цела Сталіна да нападу на СССР гітлераѓскай Нямеччыны. І нешта зрабіць. Праѓда, вось што канкрэтна? Ударыць самому, як гэта раіѓ Сувораѓ-Разун? У гэтым ёсць свае плюсы і мінусы.

  Мінус у прыватнасці ѓ тым, што савецкія войскі не зусім гатовы і наступаць. У прыватнасці і новыя танкі, і самалёты войскамі як мае быць, не асвоены. Плюс у тым, што немцы не чакаюць прэвентыѓнага ѓдару. І іх можна заспець знянацку. Ды і савецкія войскі куды больш і лепш вучылі надыходзіць, чым абараняцца. Дарэчы, рэальная практыка паказала, што і гітлераѓцы куды лепш наступаюць, чым абараняюцца.

  Вось напрыклад, калі фашысты наступалі цудоѓна, і захапілі да восені сорак другога тэрыторыі супастаѓнай з дзве Рымскія імперыі. То ѓ абароне яны хутка злілі.

  Калі весці адлік з Курскай дугі, дзе немцы спрабавалі ѓ апошні раз весці буйны стратэгічны наступ і пераламаць ход вайны, захапіѓшы ініцыятыву, то для таго каб адбіць Украіну і Крым Сталіну запатрабавалася ѓсяго толькі дзевяць месяцаѓ. Ну, яшчэ калі лічыць Галіцыю, дык яшчэ можна пару дадаць. А ѓсяго немцы пасля бітвы па Курску і двух гадоѓ не пратрымаліся.

  Ды слабаватыя, яны апынуліся ѓ абароне. А фюрар? А што фюрар, застрэліѓся. І тое кажуць, што смеласці не хапала, гэта зрабіць самому - дапамаглі!

  Уладзімір Пуцін страсянуѓся. Цела і на самай справе амаль на дваццаць гадоѓ маладзейшы за ранейшы і гэта выдатна. Адольф Гітлер невысокі ростам. Як і сам Уладзімір Пуцін. І гэта дазваляе да новага цела абвыкнуць хутчэй.

  А магчымасці, вядома, у яго вялікія. Асабліва калі ваяваць разам са Сталіным.

  Вось што можна паставіць у віну вусатаму рысу, што ён увосень саракавога года не правёѓ асабістую сустрэчу з Гітлерам. Магчыма, у гэтым выпадку абодва дыктатары так зачаравалі б адно аднаго, што замест вайны быѓ бы заключаны саюз. Вось напрыклад як у іх з Сі. Хоць і дагэтуль з іншымі старшынямі Кітая таксама ладзілі. Але ѓсё роѓна, прасцей мець справу са сваім аднагодкам, чым з больш старым лідэрам або маладзейшым. Як напрыклад, Лукашэнка і Мядзведзеѓ адзін з адным не зладзілі. У іх была розніца і ва ѓзросце і ѓ выхаванні. Мядзведзеѓ сын прафесара - інтэлігент, а Лукашэнка сын калгасніцы і невядома каго.

  Пуціну, чый бацька быѓ простым працоѓным, і кахаѓ выпіць, таксама было з Лукашэнкам прасцей. Магчыма, з іншым лідэрам прыйшлося б складаней. Асабліва калі б ён быѓ малады і інтэлігентны. Як, напрыклад, не склаліся адносіны Пуціна з Макронам.