Gulliver Kaj Amiko-Vikottino - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 5
- Предыдущая
- 5/13
- Следующая
La plej granda ĉagreno, de magra kvanto de menso!
El la lakto, kiu venas de la misfaroj de pafistoj, kreskas nur infanoj de malfeliĉo kaj sufero!
Fizika trejnado estas necesa por ke nur la baterio de via kontraŭulo elĉerpiĝas!
Inciteti aliajn, kiel la posedantoj de obtuza menso, kaj portantoj de sento de akra propra malsupereco!
Akraj langoj, malkiel ponardo, estas trapikataj, eĉ tra ĉeno de stulteco!
Nu la fabelo rakontas, la realo estas ekzekutita malbone!
Ĉio en la mondo finiĝas, krom homa idioteco kaj besta konkuro!
La vivo tre similas al ringo, la fino de sufero estas videbla, sed oni neniam povas senti ĝin!
Ĉio en la mondo finiĝas, krom homa idioteco kaj besta konkuro!
La vivo tre similas al ringo, la fino de sufero estas videbla, sed oni neniam povas senti ĝin!
La Mortinta Okulo estas la plej bona, ĝi ebligas vin eviti esti redaktita en la armeon de la mortintoj!
Bone celita instrukcio ne permesos al vi maltrafi la vojon kondukantan ĝuste al la celo!
La infero havas nur unu avantaĝon super la ĉielo, neniun timon de ekzilo!
En la kristana paradizo, la plej malagrabla afero estas, ke vi ne volas deziri ion pli bonan!
Kristo estas la sola ŝafido, en kiu la leporo akiras leonajn trajtojn en la lupmondo!
Mortas nur tiuj, kiuj ne sukcesis mortigi timon en si mem!
Senmortecon akiras tiu, en kiu timo tute ne vivas!
Kiu timas grandan nombron de la malamiko, tiu miskalkulos kun la aliancanoj!
Minuto elspezita por sciigo savas jarcenton da vivo kaj momenton de triumfo!
Kiu ne malmuntas la vojojn, tiu ne tro ofte kolektos la ostojn!
La plej granda damaĝo al la malamiko estas kaŭzita de tiu, kiu ne perdas senton de proporcio!
Homo ne konas la mezuron en siaj ambicioj, sed li ĉiam estas mezurata per la eblecoj!
Jen kion Gulivero donis - bonega! Kaj ĉio laŭvorte en unu spiro. Ja, vere, ekzistas brilaj infanoj, se la animo de plenkreskulo translokiĝis en ilin.
La vicgrafino knabino notis:
- Jes, de ĉi tio oni povas tuŝi la tegmenton! Tiel vi skribas!
La knaba kapitano kapjesis.
Jes, la vivo instruis al mi multon! Kaj inkluzive de ĉi tiu saĝo!
Tiam la knabino demandis:
Kial vi ne estas la reĝo de via lando?
Gulivero ridis kaj respondis:
"Vi scias, la ideo batali por la trono neniam trapasis mian kapon. Sed sincere, indas kaj pripensu!
La vicgrafino kantis:
- Pasio furiozas en lia animo,
La knabo bezonas nur potencon!
Gulivero rimarkis:
- Se mi jam havas mil jarojn da vivo, same kiel sanon, kial do ne revi pri potenco!
La knabino ordonis:
- Batu lin per vipo!
Du knabgardistoj prenis kaj trafis Guliveron sur lia nuda torso. Li kriegis.
La vicgrafino haltigis la batalantojn:
- Sufiĉe! Jen por ke li komprenu kaj konu sian lokon! Kaj lia loko estas la loko de sklavo!
La knabo Gulivero grakis, forskuante gutojn da ŝvito sur sia rompita haŭto:
- Kiel ne kompreni! Tiam la lasta azeno komprenos!
La knabino frapis sian malgrandan, ĉizitan piedon kaj knaris:
- Nun kantu! Ĝis mi surĉevalon!
La knabo-kapitano komencis kanti kun malvolo;
Multaj problemoj venis al la Patrujo,
Ĉio finiĝis per kolosa fiasko...
Ne plu ĝoju kavaliroj
Honoro kaj laŭdo al via hejmo!
Mi estas Gulivero, estas granda batalanto,
Vi scias, mi povas batali furioze...
Marso, ĉi tiu militisto estas bona patro,
Kaj mia kasisto kaŝita en tornistro!
Mi kuras nudpiede en la malvarmo
La kalkanoj de la kruglyashka fulmas tra la neĝo ...
Mi savos Fritz perforte,
Estos venko en furioza majo!
- Предыдущая
- 5/13
- Следующая
